Toen ik vanochtend opstond, schoot me gelijk door mijn hoofd; “ooooh, ik moet vandaag mijn blog schrijven, waar ga ik het over hebben?” Ik ging nog even lekker door in mijn hoofd; “Moet wel weer goed stuk zijn, want de afgelopen maanden ‘scoorde’ ik goed op LinkedIn en het zou leuk zijn als dat weer zo was. Het moet van toegevoegde waarde zijn, kennis overdragen, etc. etc. Natuurlijk moet het ook weer bouwen aan het stukje ‘know-like-trust’factor, want tja uiteindelijk wil ik natuurlijk wel dat doordat jij mij leert kennen, leuk gaat vinden en vertrouwen dat het mij een opdracht voor een coachtraject, voorlichting of training gaat opleveren. Volop verwachtingen dus….. no pressure…..welnee…
Ik kon mezelf echter al vrij snel een halt toeroepen, want doordat ik dit dacht, maakte ik het mezelf gelijk al een stuk moeilijker…. hmmm. Houd me ten goede hè; ik wil graag toevoegde waarde leveren aan jou, maar realiseer me ook dat mijn ene blog je meer aan zal spreken dan een andere. Dat jij uit het ene blog wel waarde haalt en iemand anders niet. Dus hoe hard ik ook mijn best doe, ik kan het nooit iedereen naar de zin maken. Die gedachte maakte het alweer een stuk makkelijker om dit stuk te schrijven, want ik moest gelijk aan een cliënt denken die ook zoveel verwachtingen had van zijn leidinggevende en dat betrok op zichzelf.
Zijn leidinggevende was een beetje een botte Harrie en beschikte niet over veel inlevingsvermogen. De cliënt vond het erg storend dat hij zo weinig naar zijn gezondheidstoestand (cliënt had thuis gezeten met werkgerelateerde stressklachten) informeerde. Nu ben ik als oud-HR-Adviseur van mening dat dit een belangrijke rol is van een leidinggevende (en dan heb ik het nog niet over de verplichtingen die je hebt als werkgever vanuit de Wet Verbetering Poortwachter), maar soms tref je een leidinggevende die dat niet in zich heeft. Op het moment dat jij als werknemer dat kan accepteren en gewoon proactief jouw verhaal dan uit jezelf vertelt, is er niets aan de hand. Het wordt een ander verhaal als jij hierdoor zelf in de put raakt met gedachten als ‘hij heeft het zeker weer te druk voor mij, hij zal wel denken dat ik me aanstel, misschien als ik harder werk gaat hij wel interesse tonen, etc’. Of boos wordt met gedachten als ‘wat een loser is dat toch, ik begrijp niet dat die vent nog gedoogd wordt als leidinggevende, etc (soms begrijp ik dat ook niet, maar dat is weer een ander verhaal).
Die leidinggevende heeft wellicht goede redenen waarom hij onvoldoende aandacht aan jou besteedt. Hij kan er niet bij stil staan, want hij moet een project met deadline opleveren wat veel geld oplevert (en uiteindelijk wordt daar wel jouw salaris van betaald). Of hij heeft ruzie gehad met zijn partner. Of hij maakt zich zorgen over de gezondheid van zijn ouders. Of hij heeft net gehoord dat hij 5 mensen van zijn afdeling moet ontslaan. Of hij moet aandacht besteden aan nog 10 andere collega’s. Of tja, hij denkt er gewoon niet aan, maar dat heeft dan niets met jou als persoon te maken (in de meeste gevallen dan). We hebben vaak zoveel verwachtingen van die ander, maar die ander is vaak helemaal niet met jou bezig. Dit wil niet zeggen dat hij geen aandacht aan jou wil besteden, maar soms moeten we gewoon om die aandacht vragen of iemand feedback geven wat zijn gedrag voor effect op jou heeft. Natuurlijk is het leuker als iemand dat uit eigen beweging doet, maar ja, zo zijn we nu eenmaal niet allemaal….
Deze negatieve gedachten en daaraan gekoppelde verwachtingen kosten jou veel energie en die heb je nu juist niet of wil je daarvoor niet benutten. Als je te lang blijft doorgaan kunnen deze negatieve gedachten je zoveel stress opleveren dat je ziek wordt. Dat is niet wat je wilt. Toch? Je wilt juist een bijdrage leveren, van waarde zijn, lekker je werk doen, het naar je zin hebben en in de avond naar huis gaan met voldoende energie om ook thuis nog leuke dingen te doen. Toch? Dus kom uit de slachtoffer- of klagersrol en ga proactief met jezelf aan de slag! Een ander kun je toch niet veranderen; alleen jezelf door jezelf bewust te worden van jouw gedrag, zaken te accepteren en los te laten. En ja dat weet ik, is makkelijker gezegd dan gedaan, maar daar kan ik jou of jouw werknemer bij helpen.
Dus bekijk eens kritisch welke verwachtingen jij allemaal hebt van jezelf of de ander en hoe je daarmee om gaat? Of moet je nu gelijk aan een medewerker denken die dit ook doet? Laat het me eens weten.
Ben jij of ken jij zo’n medewerker die al te lang als slachtoffer of klager rondloopt, dat inziet van zichzelf en dat wil veranderen? Neem dan contact met mij op via info@amgcoaching.nl of 06-18326153. Zodat ik kan helpen de spanning die dat met zich meebrengt weg te nemen, zodat er meer rust in hoofd en lijf wordt ervaren, makkelijker grenzen worden gesteld en proactiever om gegaan wordt met beschikbare tijd. Kun jij als werkgever het je permitteren om te wachten tot het echt niet meer gaat?
